subiciens
Latin
Etymology
Present participle of subiciō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | subiciēns | subiciēns | subicientēs | subicientia | |
| Genitive | subicientis | subicientis | subicientium | subicientium | |
| Dative | subicientī | subicientī | subicientibus | subicientibus | |
| Accusative | subicientem | subiciēns | subicientēs, subicientīs | subicientia | |
| Ablative | subiciente, subicientī1 | subiciente, subicientī1 | subicientibus | subicientibus | |
| Vocative | subiciēns | subiciēns | subicientēs | subicientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.