subpositus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of subpōnō.
Participle
subpositus m (feminine subposita, neuter subpositum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | subpositus | subposita | subpositum | subpositī | subpositae | subposita | |
| Genitive | subpositī | subpositae | subpositī | subpositōrum | subpositārum | subpositōrum | |
| Dative | subpositō | subpositae | subpositō | subpositīs | subpositīs | subpositīs | |
| Accusative | subpositum | subpositam | subpositum | subpositōs | subpositās | subposita | |
| Ablative | subpositō | subpositā | subpositō | subpositīs | subpositīs | subpositīs | |
| Vocative | subposite | subposita | subpositum | subpositī | subpositae | subposita | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.