subtractus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of subtrahō.
Participle
subtractus (feminine subtracta, neuter subtractum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | subtractus | subtracta | subtractum | subtractī | subtractae | subtracta | |
| Genitive | subtractī | subtractae | subtractī | subtractōrum | subtractārum | subtractōrum | |
| Dative | subtractō | subtractō | subtractīs | ||||
| Accusative | subtractum | subtractam | subtractum | subtractōs | subtractās | subtracta | |
| Ablative | subtractō | subtractā | subtractō | subtractīs | |||
| Vocative | subtracte | subtracta | subtractum | subtractī | subtractae | subtracta | |
References
- “subtractus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- subtractus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.