succursurus
Latin
Etymology
Future active participle of succurrō.
Participle
succursūrus m (feminine succursūra, neuter succursūrum); first/second declension
- about to help
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | succursūrus | succursūra | succursūrum | succursūrī | succursūrae | succursūra | |
| Genitive | succursūrī | succursūrae | succursūrī | succursūrōrum | succursūrārum | succursūrōrum | |
| Dative | succursūrō | succursūrō | succursūrīs | ||||
| Accusative | succursūrum | succursūram | succursūrum | succursūrōs | succursūrās | succursūra | |
| Ablative | succursūrō | succursūrā | succursūrō | succursūrīs | |||
| Vocative | succursūre | succursūra | succursūrum | succursūrī | succursūrae | succursūra | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.