suetus
Latin
Alternative forms
- svetus
Etymology
Perfect passive participle of suescō (“I accustom, habituate”).
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | suētus | suēta | suētum | suētī | suētae | suēta | |
| Genitive | suētī | suētae | suētī | suētōrum | suētārum | suētōrum | |
| Dative | suētō | suētō | suētīs | ||||
| Accusative | suētum | suētam | suētum | suētōs | suētās | suēta | |
| Ablative | suētō | suētā | suētō | suētīs | |||
| Vocative | suēte | suēta | suētum | suētī | suētae | suēta | |
Descendants
- → Portuguese: suéto
References
- “suetus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “suetus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- suetus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.