sulcatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sulcō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | sulcātus | sulcāta | sulcātum | sulcātī | sulcātae | sulcāta | |
| Genitive | sulcātī | sulcātae | sulcātī | sulcātōrum | sulcātārum | sulcātōrum | |
| Dative | sulcātō | sulcātō | sulcātīs | ||||
| Accusative | sulcātum | sulcātam | sulcātum | sulcātōs | sulcātās | sulcāta | |
| Ablative | sulcātō | sulcātā | sulcātō | sulcātīs | |||
| Vocative | sulcāte | sulcāta | sulcātum | sulcātī | sulcātae | sulcāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.