superbiendus
Latin
Etymology
Future passive participle of superbiō.
Participle
superbiendus m (feminine superbienda, neuter superbiendum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | superbiendus | superbienda | superbiendum | superbiendī | superbiendae | superbienda | |
| Genitive | superbiendī | superbiendae | superbiendī | superbiendōrum | superbiendārum | superbiendōrum | |
| Dative | superbiendō | superbiendae | superbiendō | superbiendīs | superbiendīs | superbiendīs | |
| Accusative | superbiendum | superbiendam | superbiendum | superbiendōs | superbiendās | superbienda | |
| Ablative | superbiendō | superbiendā | superbiendō | superbiendīs | superbiendīs | superbiendīs | |
| Vocative | superbiende | superbienda | superbiendum | superbiendī | superbiendae | superbienda | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.