suppeditans
Latin
Etymology
Present participle of suppeditō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | suppeditāns | suppeditāns | suppeditantēs | suppeditantia | |
| Genitive | suppeditantis | suppeditantis | suppeditantium | suppeditantium | |
| Dative | suppeditantī | suppeditantī | suppeditantibus | suppeditantibus | |
| Accusative | suppeditantem | suppeditāns | suppeditantēs, suppeditantīs | suppeditantia | |
| Ablative | suppeditante, suppeditantī1 | suppeditante, suppeditantī1 | suppeditantibus | suppeditantibus | |
| Vocative | suppeditāns | suppeditāns | suppeditantēs | suppeditantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.