surrectus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of surgō (“[I] get up, arise”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /surˈreːk.tus/, [s̠ʊrˈreːkt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /surˈrek.tus/, [surˈrɛkt̪us]
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | surrēctus | surrēcta | surrēctum | surrēctī | surrēctae | surrēcta | |
| Genitive | surrēctī | surrēctae | surrēctī | surrēctōrum | surrēctārum | surrēctōrum | |
| Dative | surrēctō | surrēctō | surrēctīs | ||||
| Accusative | surrēctum | surrēctam | surrēctum | surrēctōs | surrēctās | surrēcta | |
| Ablative | surrēctō | surrēctā | surrēctō | surrēctīs | |||
| Vocative | surrēcte | surrēcta | surrēctum | surrēctī | surrēctae | surrēcta | |
References
- “surrectus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- surrectus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- surrectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.