suspicatus
Latin
Etymology
Perfect suspicor
Participle
suspicātus m (feminine suspicāta, neuter suspicātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | suspicātus | suspicāta | suspicātum | suspicātī | suspicātae | suspicāta | |
| Genitive | suspicātī | suspicātae | suspicātī | suspicātōrum | suspicātārum | suspicātōrum | |
| Dative | suspicātō | suspicātae | suspicātō | suspicātīs | suspicātīs | suspicātīs | |
| Accusative | suspicātum | suspicātam | suspicātum | suspicātōs | suspicātās | suspicāta | |
| Ablative | suspicātō | suspicātā | suspicātō | suspicātīs | suspicātīs | suspicātīs | |
| Vocative | suspicāte | suspicāta | suspicātum | suspicātī | suspicātae | suspicāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.