susurrans
Latin
Etymology
Present participle of susurrō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | susurrāns | susurrāns | susurrantēs | susurrantia | |
| Genitive | susurrantis | susurrantis | susurrantium | susurrantium | |
| Dative | susurrantī | susurrantī | susurrantibus | susurrantibus | |
| Accusative | susurrantem | susurrāns | susurrantēs, susurrantīs | susurrantia | |
| Ablative | susurrante, susurrantī1 | susurrante, susurrantī1 | susurrantibus | susurrantibus | |
| Vocative | susurrāns | susurrāns | susurrantēs | susurrantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.