swæs
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *swēsaz (“one's own, familiar, trusted”), *swēsa- (“own, relation”), from Proto-Indo-European. Cognate with Old Frisian swēs (“related”), Old Saxon swās (“dear”), Old Norse sváss (“dear, beloved”), Gothic 𐍃𐍅𐌴𐍃 (swēs, “own”). The Indo-European root is also the source of Latin sibi, Russian себя́ (sebjá).
Pronunciation
- IPA(key): /swæːs/
Usage notes
- Occurs mostly, but not entirely, in poetry.
Declension
Declension of swǣs — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | swǣs | swǣs | swǣs |
| Accusative | swǣsne | swǣse | swǣs |
| Genitive | swǣses | swǣsre | swǣses |
| Dative | swǣsum | swǣsre | swǣsum |
| Instrumental | swǣse | swǣsre | swǣse |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | swǣse | swǣsa, swǣse | swǣs |
| Accusative | swǣse | swǣsa, swǣse | swǣs |
| Genitive | swǣsra | swǣsra | swǣsra |
| Dative | swǣsum | swǣsum | swǣsum |
| Instrumental | swǣsum | swǣsum | swǣsum |
Declension of swǣs — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | swǣsa | swǣse | swǣse |
| Accusative | swǣsan | swǣsan | swǣse |
| Genitive | swǣsan | swǣsan | swǣsan |
| Dative | swǣsan | swǣsan | swǣsan |
| Instrumental | swǣsan | swǣsan | swǣsan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | swǣsan | swǣsan | swǣsan |
| Accusative | swǣsan | swǣsan | swǣsan |
| Genitive | swǣsra, swǣsena | swǣsra, swǣsena | swǣsra, swǣsena |
| Dative | swǣsum | swǣsum | swǣsum |
| Instrumental | swǣsum | swǣsum | swǣsum |
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.