szczeknąć

See also: szczęknąć

Polish

Etymology

From szczekać +‎ -nąć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʂt͡ʂɛk.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛknɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: szczek‧nąć

Verb

szczeknąć pf (imperfective szczekać)

  1. (intransitive) to bark (to make loud noise, e.g. a dog, a wolf)

Conjugation
Conjugation of szczeknąć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive szczeknąć
future tense 1st szczeknę szczekniemy
2nd szczekniesz szczekniecie
3rd szczeknie szczekną
impersonal szczeknie się
past tense 1st szczeknąłem szczeknęłam szczeknęliśmy szczeknęłyśmy
2nd szczeknąłeś szczeknęłaś szczeknęliście szczeknęłyście
3rd szczeknął szczeknęła szczeknęło szczeknęli szczeknęły
impersonal szczeknięto
conditional 1st szczeknąłbym szczeknęłabym szczeknęlibyśmy szczeknęłybyśmy
2nd szczeknąłbyś szczeknęłabyś szczeknęlibyście szczeknęłybyście
3rd szczeknąłby szczeknęłaby szczeknęłoby szczeknęliby szczeknęłyby
impersonal szczeknięto by
imperative 1st niech szczeknę szczeknijmy
2nd szczeknij szczeknijcie
3rd niech szczeknie niech szczekną
passive adjectival participle szczeknięty szczeknięta szczeknięte szczeknięci szczeknięte
anterior adverbial participle szczeknąwszy
verbal noun szczeknięcie

Further reading
  • szczeknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • szczeknąć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.