tarihçi

Turkish

Etymology

From tarih (“history”) +‎ -çi.

Pronunciation
  • IPA(key): [tɑː.ɾih.ˈt͡ʃi]

Noun

tarihçi (definite accusative tarihçiyi, plural tarihçiler)

  1. historian
  2. history teacher

Declension
Inflection
Nominative tarihçi
Definite accusative tarihçiyi
Singular Plural
Nominative tarihçi tarihçiler
Definite accusative tarihçiyi tarihçileri
Dative tarihçiye tarihçilere
Locative tarihçide tarihçilerde
Ablative tarihçiden tarihçilerden
Genitive tarihçinin tarihçilerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular tarihçim tarihçilerim
2nd singular tarihçin tarihçilerin
3rd singular tarihçisi tarihçileri
1st plural tarihçimiz tarihçilerimiz
2nd plural tarihçiniz tarihçileriniz
3rd plural tarihçileri tarihçileri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular tarihçiyim tarihçilerim
2nd singular tarihçisin tarihçilersin
3rd singular tarihçi
tarihçidir		 tarihçiler
tarihçilerdir
1st plural tarihçiyiz tarihçileriz
2nd plural tarihçisiniz tarihçilersiniz
3rd plural tarihçiler tarihçilerdir
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.