tinguens
Latin
Etymology
Present participle of tinguō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | tinguēns | tinguēns | tinguentēs | tinguentia | |
| Genitive | tinguentis | tinguentis | tinguentium | tinguentium | |
| Dative | tinguentī | tinguentī | tinguentibus | tinguentibus | |
| Accusative | tinguentem | tinguēns | tinguentēs | tinguentia | |
| Ablative | tinguentī | tinguentī | tinguentibus | tinguentibus | |
| Vocative | tinguēns | tinguēns | tinguentēs | tinguentia | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.