titubans
Latin
Etymology
Present participle of titubō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | titubāns | titubāns | titubantēs | titubantia | |
| Genitive | titubantis | titubantis | titubantium | titubantium | |
| Dative | titubantī | titubantī | titubantibus | titubantibus | |
| Accusative | titubantem | titubāns | titubantēs, titubantīs | titubantia | |
| Ablative | titubante, titubantī1 | titubante, titubantī1 | titubantibus | titubantibus | |
| Vocative | titubāns | titubāns | titubantēs | titubantia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.