titubatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of titubō.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | titubātus | titubāta | titubātum | titubātī | titubātae | titubāta | |
| Genitive | titubātī | titubātae | titubātī | titubātōrum | titubātārum | titubātōrum | |
| Dative | titubātō | titubātae | titubātō | titubātīs | titubātīs | titubātīs | |
| Accusative | titubātum | titubātam | titubātum | titubātōs | titubātās | titubāta | |
| Ablative | titubātō | titubātā | titubātō | titubātīs | titubātīs | titubātīs | |
| Vocative | titubāte | titubāta | titubātum | titubātī | titubātae | titubāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.