trajkotać

Polish

Etymology

Onomatopoeic.

Pronunciation
  • IPA(key): /trajˈkɔ.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: traj‧ko‧tać

Verb

trajkotać impf (perfective zatrajkotać)

  1. (intransitive, colloquial) to chatter, to jabber
    Synonyms: paplać, gadać, terkotać, pleść, bajtlować
  2. (intransitive, colloquial) to clatter, to rattle
    Synonyms: terkotać, grzechotać

Conjugation
Conjugation of trajkotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trajkotać
present tense 1st trajkoczę trajkoczemy
2nd trajkoczesz trajkoczecie
3rd trajkocze trajkoczą
impersonal trajkocze się
past tense 1st trajkotałem trajkotałam trajkotaliśmy trajkotałyśmy
2nd trajkotałeś trajkotałaś trajkotaliście trajkotałyście
3rd trajkotał trajkotała trajkotało trajkotali trajkotały
impersonal trajkotano
future tense 1st będę trajkotał,
będę trajkotać
 będę trajkotała,
będę trajkotać
 będziemy trajkotali,
będziemy trajkotać
 będziemy trajkotały,
będziemy trajkotać
2nd będziesz trajkotał,
będziesz trajkotać
 będziesz trajkotała,
będziesz trajkotać
 będziecie trajkotali,
będziecie trajkotać
 będziecie trajkotały,
będziecie trajkotać
3rd będzie trajkotał,
będzie trajkotać
 będzie trajkotała,
będzie trajkotać
 będzie trajkotało,
będzie trajkotać
 będą trajkotali,
będą trajkotać
 będą trajkotały,
będą trajkotać
impersonal będzie trajkotać się
conditional 1st trajkotałbym trajkotałabym trajkotalibyśmy trajkotałybyśmy
2nd trajkotałbyś trajkotałabyś trajkotalibyście trajkotałybyście
3rd trajkotałby trajkotałaby trajkotałoby trajkotaliby trajkotałyby
impersonal trajkotano by
imperative 1st niech trajkoczę trajkoczmy
2nd trajkocz trajkoczcie
3rd niech trajkocze niech trajkoczą
active adjectival participle trajkoczący trajkocząca trajkoczące trajkoczący trajkoczące
contemporary adverbial participle trajkocząc
verbal noun trajkotanie

or:

Conjugation of trajkotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive trajkotać
present tense 1st trajkocę trajkocemy
2nd trajkocesz trajkocecie
3rd trajkoce trajkocą
impersonal trajkoce się
past tense 1st trajkotałem trajkotałam trajkotaliśmy trajkotałyśmy
2nd trajkotałeś trajkotałaś trajkotaliście trajkotałyście
3rd trajkotał trajkotała trajkotało trajkotali trajkotały
impersonal trajkotano
future tense 1st będę trajkotał,
będę trajkotać
 będę trajkotała,
będę trajkotać
 będziemy trajkotali,
będziemy trajkotać
 będziemy trajkotały,
będziemy trajkotać
2nd będziesz trajkotał,
będziesz trajkotać
 będziesz trajkotała,
będziesz trajkotać
 będziecie trajkotali,
będziecie trajkotać
 będziecie trajkotały,
będziecie trajkotać
3rd będzie trajkotał,
będzie trajkotać
 będzie trajkotała,
będzie trajkotać
 będzie trajkotało,
będzie trajkotać
 będą trajkotali,
będą trajkotać
 będą trajkotały,
będą trajkotać
impersonal będzie trajkotać się
conditional 1st trajkotałbym trajkotałabym trajkotalibyśmy trajkotałybyśmy
2nd trajkotałbyś trajkotałabyś trajkotalibyście trajkotałybyście
3rd trajkotałby trajkotałaby trajkotałoby trajkotaliby trajkotałyby
impersonal trajkotano by
imperative 1st niech trajkocę trajkoczmy
2nd trajkocz trajkoczcie
3rd niech trajkoce niech trajkocą
active adjectival participle trajkocący trajkocąca trajkocące trajkocący trajkocące
contemporary adverbial participle trajkocąc
verbal noun trajkotanie

Further reading
  • trajkotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • trajkotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.