transabiens
Latin
Etymology
Present participle of trānsabeō.
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | trānsabiēns | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia | |
| Genitive | trānsabientis | trānsabientis | trānsabientium | trānsabientium | |
| Dative | trānsabientī | trānsabientī | trānsabientibus | trānsabientibus | |
| Accusative | trānsabientem | trānsabiēns | trānsabientēs, trānsabientīs | trānsabientia | |
| Ablative | trānsabiente, trānsabientī1 | trānsabiente, trānsabientī1 | trānsabientibus | trānsabientibus | |
| Vocative | trānsabiēns | trānsabiēns | trānsabientēs | trānsabientia | |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.