transpositus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of trānspōnō.
Participle
trānspositus (feminine trānsposita, neuter trānspositum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | trānspositus | trānsposita | trānspositum | trānspositī | trānspositae | trānsposita | |
| Genitive | trānspositī | trānspositae | trānspositī | trānspositōrum | trānspositārum | trānspositōrum | |
| Dative | trānspositō | trānspositō | trānspositīs | ||||
| Accusative | trānspositum | trānspositam | trānspositum | trānspositōs | trānspositās | trānsposita | |
| Ablative | trānspositō | trānspositā | trānspositō | trānspositīs | |||
| Vocative | trānsposite | trānsposita | trānspositum | trānspositī | trānspositae | trānsposita | |
References
- “transpositus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- transpositus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.