tribulatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of tribulō.
Participle
tribulātus (feminine tribulāta, neuter tribulātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | tribulātus | tribulāta | tribulātum | tribulātī | tribulātae | tribulāta | |
| Genitive | tribulātī | tribulātae | tribulātī | tribulātōrum | tribulātārum | tribulātōrum | |
| Dative | tribulātō | tribulātō | tribulātīs | ||||
| Accusative | tribulātum | tribulātam | tribulātum | tribulātōs | tribulātās | tribulāta | |
| Ablative | tribulātō | tribulātā | tribulātō | tribulātīs | |||
| Vocative | tribulāte | tribulāta | tribulātum | tribulātī | tribulātae | tribulāta | |
References
- “tribulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- tribulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.