triogan
Old High German
Alternative forms
Etymology
From Proto-Germanic *dreuganą.
Conjugation
Conjugation of triogan (strong class 2)
| infinitive | triogan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | triugu | troug |
| 2nd person singular | triugis | trugi |
| 3rd person singular | triugit | troug |
| 1st person plural | triogem, triogemes | trugum, trugumes |
| 2nd person plural | trioget | trugut |
| 3rd person plural | triogant | trugun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | trioge | trugi |
| 2nd person singular | trioges | trugis |
| 3rd person singular | trioge | trugi |
| 1st person plural | triogem, triogemes | trugim, trugimes |
| 2nd person plural | trioget | trugit |
| 3rd person plural | triogen | trugin |
| imperative | present | |
| singular | triug | |
| plural | trioget | |
| participle | present | past |
| trioganti | gitrogan | |
Derived terms
- bitriogan
- gitriogan
- trioganti
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.