triumphatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of triumphō.
Participle
triumphātus (feminine triumphāta, neuter triumphātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | triumphātus | triumphāta | triumphātum | triumphātī | triumphātae | triumphāta | |
| Genitive | triumphātī | triumphātae | triumphātī | triumphātōrum | triumphātārum | triumphātōrum | |
| Dative | triumphātō | triumphātō | triumphātīs | ||||
| Accusative | triumphātum | triumphātam | triumphātum | triumphātōs | triumphātās | triumphāta | |
| Ablative | triumphātō | triumphātā | triumphātō | triumphātīs | |||
| Vocative | triumphāte | triumphāta | triumphātum | triumphātī | triumphātae | triumphāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.