tropić

See also: tropic and -tropic

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *tropiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtrɔ.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔpit͡ɕ
  • Syllabification: tro‧pić

Verb

tropić impf

  1. (transitive) to track, to stalk, to trail

Conjugation
Conjugation of tropić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive tropić
present tense 1st tropię tropimy
2nd tropisz tropicie
3rd tropi tropią
impersonal tropi się
past tense 1st tropiłem tropiłam tropiliśmy tropiłyśmy
2nd tropiłeś tropiłaś tropiliście tropiłyście
3rd tropił tropiła tropiło tropili tropiły
impersonal tropiono
future tense 1st będę tropił,
będę tropić
 będę tropiła,
będę tropić
 będziemy tropili,
będziemy tropić
 będziemy tropiły,
będziemy tropić
2nd będziesz tropił,
będziesz tropić
 będziesz tropiła,
będziesz tropić
 będziecie tropili,
będziecie tropić
 będziecie tropiły,
będziecie tropić
3rd będzie tropił,
będzie tropić
 będzie tropiła,
będzie tropić
 będzie tropiło,
będzie tropić
 będą tropili,
będą tropić
 będą tropiły,
będą tropić
impersonal będzie tropić się
conditional 1st tropiłbym tropiłabym tropilibyśmy tropiłybyśmy
2nd tropiłbyś tropiłabyś tropilibyście tropiłybyście
3rd tropiłby tropiłaby tropiłoby tropiliby tropiłyby
impersonal tropiono by
imperative 1st niech tropię tropmy
2nd trop tropcie
3rd niech tropi niech tropią
active adjectival participle tropiący tropiąca tropiące tropiący tropiące
contemporary adverbial participle tropiąc
verbal noun tropienie

Derived terms
noun

Further reading
  • tropić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tropić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.