trumfa
Catalan
Etymology
Alteration of trufa (“truffle”).
Derived terms
- trumfada
- trumfera
Further reading
- “trumfa” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “trumfa” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “trumfa”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2023
- “trumfa” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
Swedish
Conjugation
Conjugation of trumfa (weak)
| Active | Passive | |||
|---|---|---|---|---|
| Infinitive | trumfa | trumfas | ||
| Supine | trumfat | trumfats | ||
| Imperative | trumfa | — | ||
| Imper. plural1 | trumfen | — | ||
| Present | Past | Present | Past | |
| Indicative | trumfar | trumfade | trumfas | trumfades |
| Ind. plural1 | trumfa | trumfade | trumfas | trumfades |
| Subjunctive2 | trumfe | trumfade | trumfes | trumfades |
| Participles | ||||
| Present participle | trumfande | |||
| Past participle | — | |||
| 1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs. | ||||
Derived terms
- trumfning
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.