trzebić

Polish

trzebić impf

(transitive) to destroy, to eliminate, to exterminate
Synonyms: przetrzebiać, wyniszczać, wytępiać, wytrzebiać
(transitive, forestry) to cut down, to thin (to remove trees in a forest)
Synonyms: karczować, wycinać
(transitive) to slaughter wild animals
Synonym: wybijać
(transitive) to geld (to remove genital glands from breeding animals)
Synonyms: kastrować, wałaszyć

Conjugation of trzebić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		trzebić
present tense	1^st	trzebię			trzebimy
	2^nd	trzebisz			trzebicie
	3^rd	trzebi			trzebią
	impersonal	trzebi się
past tense	1^st	trzebiłem	trzebiłam		trzebiliśmy	trzebiłyśmy
	2^nd	trzebiłeś	trzebiłaś		trzebiliście	trzebiłyście
	3^rd	trzebił	trzebiła	trzebiło	trzebili	trzebiły
	impersonal	trzebiono
future tense	1^st	będę trzebił, będę trzebić	będę trzebiła, będę trzebić		będziemy trzebili, będziemy trzebić	będziemy trzebiły, będziemy trzebić
	2^nd	będziesz trzebił, będziesz trzebić	będziesz trzebiła, będziesz trzebić		będziecie trzebili, będziecie trzebić	będziecie trzebiły, będziecie trzebić
	3^rd	będzie trzebił, będzie trzebić	będzie trzebiła, będzie trzebić	będzie trzebiło, będzie trzebić	będą trzebili, będą trzebić	będą trzebiły, będą trzebić
	impersonal	będzie trzebić się
conditional	1^st	trzebiłbym	trzebiłabym		trzebilibyśmy	trzebiłybyśmy
	2^nd	trzebiłbyś	trzebiłabyś		trzebilibyście	trzebiłybyście
	3^rd	trzebiłby	trzebiłaby	trzebiłoby	trzebiliby	trzebiłyby
	impersonal	trzebiono by
imperative	1^st	niech trzebię			trzebmy
	2^nd	trzeb			trzebcie
	3^rd	niech trzebi			niech trzebią
active adjectival participle		trzebiący	trzebiąca	trzebiące	trzebiący	trzebiące
passive adjectival participle		trzebiony	trzebiona	trzebione	trzebieni	trzebione
contemporary adverbial participle		trzebiąc
verbal noun		trzebienie

noun

verbs