ubić

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish ubić, from Proto-Slavic *ubiti. By surface analysis, u- +‎ bić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: u‧bić

Verb

ubić pf (imperfective ubijać)

  1. (transitive) to whisk, to beat, to whip, to churn
  2. (transitive) to tamp, to compact (by beating), to pack, to compress
  3. (transitive) to slaughter (an animal), to slay

Conjugation
Conjugation of ubić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ubić
future tense 1st ubiję ubijemy
2nd ubijesz ubijecie
3rd ubije ubiją
impersonal ubije się
past tense 1st ubiłem ubiłam ubiliśmy ubiłyśmy
2nd ubiłeś ubiłaś ubiliście ubiłyście
3rd ubił ubiła ubiło ubili ubiły
impersonal ubito
conditional 1st ubiłbym ubiłabym ubilibyśmy ubiłybyśmy
2nd ubiłbyś ubiłabyś ubilibyście ubiłybyście
3rd ubiłby ubiłaby ubiłoby ubiliby ubiłyby
impersonal ubito by
imperative 1st niech ubiję ubijmy
2nd ubij ubijcie
3rd niech ubije niech ubiją
passive adjectival participle ubity ubita ubite ubici ubite
anterior adverbial participle ubiwszy
verbal noun ubicie

Further reading
  • ubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.