ubicatus
Latin
Adjective
ubicātus (feminine ubicāta, neuter ubicātum); first/second declension
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ubicātus | ubicāta | ubicātum | ubicātī | ubicātae | ubicāta | |
| Genitive | ubicātī | ubicātae | ubicātī | ubicātōrum | ubicātārum | ubicātōrum | |
| Dative | ubicātō | ubicātae | ubicātō | ubicātīs | ubicātīs | ubicātīs | |
| Accusative | ubicātum | ubicātam | ubicātum | ubicātōs | ubicātās | ubicāta | |
| Ablative | ubicātō | ubicātā | ubicātō | ubicātīs | ubicātīs | ubicātīs | |
| Vocative | ubicāte | ubicāta | ubicātum | ubicātī | ubicātae | ubicāta | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.