uderzać

Polish

From uderzyć +‎ -ać.

uderzać impf (perfective uderzyć)

(transitive) to hit; to strike; to punch; to deal a blow
Synonyms: see Thesaurus:bić
(colloquial, intransitive) to hit up; to contact with a request or demand [+ do (genitive) = someone]
(reflexive) to hit oneself

Conjugation of uderzać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uderzać
present tense	1^st	uderzam			uderzamy
	2^nd	uderzasz			uderzacie
	3^rd	uderza			uderzają
	impersonal	uderza się
past tense	1^st	uderzałem	uderzałam		uderzaliśmy	uderzałyśmy
	2^nd	uderzałeś	uderzałaś		uderzaliście	uderzałyście
	3^rd	uderzał	uderzała	uderzało	uderzali	uderzały
	impersonal	uderzano
future tense	1^st	będę uderzał, będę uderzać	będę uderzała, będę uderzać		będziemy uderzali, będziemy uderzać	będziemy uderzały, będziemy uderzać
	2^nd	będziesz uderzał, będziesz uderzać	będziesz uderzała, będziesz uderzać		będziecie uderzali, będziecie uderzać	będziecie uderzały, będziecie uderzać
	3^rd	będzie uderzał, będzie uderzać	będzie uderzała, będzie uderzać	będzie uderzało, będzie uderzać	będą uderzali, będą uderzać	będą uderzały, będą uderzać
	impersonal	będzie uderzać się
conditional	1^st	uderzałbym	uderzałabym		uderzalibyśmy	uderzałybyśmy
	2^nd	uderzałbyś	uderzałabyś		uderzalibyście	uderzałybyście
	3^rd	uderzałby	uderzałaby	uderzałoby	uderzaliby	uderzałyby
	impersonal	uderzano by
imperative	1^st	niech uderzam			uderzajmy
	2^nd	uderzaj			uderzajcie
	3^rd	niech uderza			niech uderzają
active adjectival participle		uderzający	uderzająca	uderzające	uderzający	uderzające
passive adjectival participle		uderzany	uderzana	uderzane	uderzani	uderzane
contemporary adverbial participle		uderzając
verbal noun		uderzanie