udoić

Polish

Etymology

From u- +‎ doić.

Pronunciation

IPA^(key): /uˈdɔ.it͡ɕ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔit͡ɕ
Syllabification: u‧do‧ić

Verb

udoić pf

(transitive) to get a certain amount of milk by milking a dairy animal

Conjugation

Conjugation of udoić pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		udoić
future tense	1^st	udoję			udoimy
	2^nd	udoisz			udoicie
	3^rd	udoi			udoją
	impersonal	udoi się
past tense	1^st	udoiłem	udoiłam		udoiliśmy	udoiłyśmy
	2^nd	udoiłeś	udoiłaś		udoiliście	udoiłyście
	3^rd	udoił	udoiła	udoiło	udoili	udoiły
	impersonal	udojono
conditional	1^st	udoiłbym	udoiłabym		udoilibyśmy	udoiłybyśmy
	2^nd	udoiłbyś	udoiłabyś		udoilibyście	udoiłybyście
	3^rd	udoiłby	udoiłaby	udoiłoby	udoiliby	udoiłyby
	impersonal	udojono by
imperative	1^st	niech udoję			udójmy
	2^nd	udój			udójcie
	3^rd	niech udoi			niech udoją
passive adjectival participle		udojony	udojona	udojone	udojeni	udojone
anterior adverbial participle		udoiwszy
verbal noun		udojenie

Derived terms

adjective

udojowy

noun

udój

Related terms

adjectives

dojarkowy
dojarski
dojny
wydojowy

adverb

dojnie

nouns

dojarka
dojarnia
dojarz
dojka
dojnica
dojniczka
dojnik
dojność
dój
dójka
wydój

verbs

doić impf
wydoić pf

Further reading

udoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
udoić in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.