udolny

Polish

Etymology

From udołać +‎ -ny.

Pronunciation

IPA^(key): /uˈdɔl.nɨ/

Adjective

udolny (not comparable, adverb udolnie)

(archaic) apt, fit, capable
Synonyms: zdolny, zdatny

Declension

declension of udolny

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	udolny		udolne	udolna	udolni	udolne
genitive	udolnego			udolnej	udolnych
dative	udolnemu			udolnej	udolnym
accusative	udolnego	udolny	udolne	udolną	udolnych	udolne
instrumental	udolnym			udolną	udolnymi
locative	udolnym			udolnej	udolnych

Further reading

udolny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
udolny in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.