ugryźć

Polish

Etymology

From u- +‎ gryźć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.ɡrɨɕt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uɡrɨɕt͡ɕ
  • Syllabification: u‧gryźć

Verb

ugryźć pf

  1. (transitive) to bite
  2. (transitive) to sting

Conjugation
Conjugation of ugryźć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ugryźć
future tense 1st ugryzę ugryziemy
2nd ugryziesz ugryziecie
3rd ugryzie ugryzą
impersonal ugryzie się
past tense 1st ugryzłem ugryzłam ugryźliśmy ugryzłyśmy
2nd ugryzłeś ugryzłaś ugryźliście ugryzłyście
3rd ugryzł ugryzła ugryzło ugryźli ugryzły
impersonal ugryziono
conditional 1st ugryzłbym ugryzłabym ugryźlibyśmy ugryzłybyśmy
2nd ugryzłbyś ugryzłabyś ugryźlibyście ugryzłybyście
3rd ugryzłby ugryzłaby ugryzłoby ugryźliby ugryzłyby
impersonal ugryziono by
imperative 1st niech ugryzę ugryźmy
2nd ugryź ugryźcie
3rd niech ugryzie niech ugryzą
passive adjectival participle ugryziony ugryziona ugryzione ugryzieni ugryzione
anterior adverbial participle ugryzłszy
verbal noun ugryzienie

Further reading
  • ugryźć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ugryźć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.