uitroepen

Dutch

uit +‎ roepen

uitroepen

uitroepen

to cry out
to proclaim
In 1482 riep Boabdil zich tot nieuwe koning uit. — In 1482 Boabdil proclaimed himself the new king.

Inflection of uitroepen (strong class 7, separable)
infinitive	uitroepen
past singular	riep uit
past participle	uitgeroepen
infinitive	uitroepen
gerund	uitroepen n
verbal noun	—
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	roep uit	riep uit	uitroep	uitriep
2nd person sing. (jij)	roept uit	riep uit	uitroept	uitriep
2nd person sing. (u)	roept uit	riep uit	uitroept	uitriep
2nd person sing. (gij)	roept uit	riept uit	uitroept	uitriept
3rd person singular	roept uit	riep uit	uitroept	uitriep
plural	roepen uit	riepen uit	uitroepen	uitriepen

subjunctive sing.¹	roepe uit	riepe uit	uitroepe	uitriepe
subjunctive plur.¹	roepen uit	riepen uit	uitroepen	uitriepen

imperative sing.	roep uit
imperative plur.¹	roept uit

participles	uitroepend	uitgeroepen
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.