ulec

See also: uleć

Polish

Alternative forms

Etymology

From u- +‎ lec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.lɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ulɛt͡s
  • Syllabification: u‧lec

Verb

ulec pf (imperfective ulegać)

  1. (intransitive) to yield, to give way, to submit, to succumb [+dative = to something]
  2. (intransitive) to be subject to, to undergo [+dative = to something]

Conjugation
Conjugation of ulec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ulec
future tense 1st ulegnę ulegniemy
2nd ulegniesz ulegniecie
3rd ulegnie ulegną
impersonal ulegnie się
past tense 1st uległem uległam ulegliśmy uległyśmy
2nd uległeś uległaś ulegliście uległyście
3rd uległ uległa uległo ulegli uległy
impersonal ulegnięto
conditional 1st uległbym uległabym uleglibyśmy uległybyśmy
2nd uległbyś uległabyś uleglibyście uległybyście
3rd uległby uległaby uległoby ulegliby uległyby
impersonal ulegnięto by
imperative 1st niech ulegnę ulegnijmy
2nd ulegnij ulegnijcie
3rd niech ulegnie niech ulegną
anterior adverbial participle uległszy
verbal noun ulegnięcie

Further reading
  • ulec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ulec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.