ultimatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ultimō
Declension
First/second-declension adjective.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | ultimātus | ultimāta | ultimātum | ultimātī | ultimātae | ultimāta | |
| Genitive | ultimātī | ultimātae | ultimātī | ultimātōrum | ultimātārum | ultimātōrum | |
| Dative | ultimātō | ultimātō | ultimātīs | ||||
| Accusative | ultimātum | ultimātam | ultimātum | ultimātōs | ultimātās | ultimāta | |
| Ablative | ultimātō | ultimātā | ultimātō | ultimātīs | |||
| Vocative | ultimāte | ultimāta | ultimātum | ultimātī | ultimātae | ultimāta | |
References
- ultimatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.