umrzeć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish umrzeć, from Proto-Slavic *umerti. By surface analysis, u- +‎ mrzeć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.mʐɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -umʐɛt͡ɕ
  • Syllabification: u‧mrzeć

Verb

umrzeć pf (imperfective umierać)

  1. (intransitive) to die (to stop living)

Conjugation
Conjugation of umrzeć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive umrzeć
future tense 1st umrę umrzemy
2nd umrzesz umrzecie
3rd umrze umrą
impersonal umrze się
past tense 1st umarłem umarłam umarliśmy umarłyśmy
2nd umarłeś umarłaś umarliście umarłyście
3rd umarł umarła umarło umarli umarły
impersonal umarto
conditional 1st umarłbym umarłabym umarlibyśmy umarłybyśmy
2nd umarłbyś umarłabyś umarlibyście umarłybyście
3rd umarłby umarłaby umarłoby umarliby umarłyby
impersonal umarto by
imperative 1st niech umrę umrzyjmy
2nd umrzyj umrzyjcie
3rd niech umrze niech umrą
passive adjectival participle umarły umarła umarłe umarli umarłe
anterior adverbial participle umarłszy
verbal noun umarcie

See also

Further reading
  • umrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • umrzeć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.