umučit
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈumut͡ʃɪt]
Conjugation
Conjugation
| Infinitive | umučit, umučiti | Active adjective | umučivší |
|---|---|---|---|
| Verbal noun | umučení | Passive adjective | umučený |
| Present forms | indicative | imperative | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | umučím | umučíme | — | umučme |
| 2nd person | umučíš | umučíte | umuč | umučte |
| 3rd person | umučí | umučí | — | — |
| The verb umučit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | umučil | umučili | umučen | umučeni |
| masculine inanimate | umučily | umučeny | ||
| feminine | umučila | umučena | ||
| neuter | umučilo | umučila | umučeno | umučena |
| Transgressives | present | past |
|---|---|---|
| masculine singular | — | umučiv |
| feminine + neuter singular | — | umučivši |
| plural | — | umučivše |
Related terms
- mučení n
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.