unaocznić

Polish

Etymology

From u- +‎ naoczny +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.naˈɔt͡ʂ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɲit͡ɕ
  • Syllabification: u‧na‧ocz‧nić

Verb

unaocznić pf (imperfective unaoczniać)

  1. (transitive) to make evident, to demonstrate, to visualize, to spell out (to demonstrate something in an obvious way)

Conjugation
Conjugation of unaocznić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive unaocznić
future tense 1st unaocznię unaocznimy
2nd unaocznisz unaocznicie
3rd unaoczni unaocznią
impersonal unaoczni się
past tense 1st unaoczniłem unaoczniłam unaoczniliśmy unaoczniłyśmy
2nd unaoczniłeś unaoczniłaś unaoczniliście unaoczniłyście
3rd unaocznił unaoczniła unaoczniło unaocznili unaoczniły
impersonal unaoczniono
conditional 1st unaoczniłbym unaoczniłabym unaocznilibyśmy unaoczniłybyśmy
2nd unaoczniłbyś unaoczniłabyś unaocznilibyście unaoczniłybyście
3rd unaoczniłby unaoczniłaby unaoczniłoby unaoczniliby unaoczniłyby
impersonal unaoczniono by
imperative 1st niech unaocznię unaocznijmy
2nd unaocznij unaocznijcie
3rd niech unaoczni niech unaocznią
passive adjectival participle unaoczniony unaoczniona unaocznione unaocznieni unaocznione
anterior adverbial participle unaoczniwszy
verbal noun unaocznienie

Further reading
  • unaocznić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • unaocznić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.