unicornis
Latin
Etymology
From ūnus (“one”) + cornū (“horn”) + -is, a calque of Ancient Greek μονόκερως (monókerōs).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /uː.niˈkor.nis/, [uːnɪˈkɔrnɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /u.niˈkor.nis/, [uniˈkɔrnis]
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| Nominative | ūnicornis | ūnicorne | ūnicornēs | ūnicornia | |
| Genitive | ūnicornis | ūnicornium | |||
| Dative | ūnicornī | ūnicornibus | |||
| Accusative | ūnicornem | ūnicorne | ūnicornēs ūnicornīs |
ūnicornia | |
| Ablative | ūnicornī | ūnicornibus | |||
| Vocative | ūnicornis | ūnicorne | ūnicornēs | ūnicornia | |
Declension
Third-declension noun (i-stem).
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominative | ūnicornis | ūnicornēs |
| Genitive | ūnicornis | ūnicornium |
| Dative | ūnicornī | ūnicornibus |
| Accusative | ūnicornem | ūnicornēs ūnicornīs |
| Ablative | ūnicorne | ūnicornibus |
| Vocative | ūnicornis | ūnicornēs |
Descendants
See also
References
- “unicornis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- unicornis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.