upadać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish upadać, from Proto-Slavic *upadati.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈpa.dat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -adat͡ɕ
  • Syllabification: u‧pa‧dać

Verb

upadać impf (perfective upaść)

  1. (intransitive) to fall down, drop
  2. (intransitive) to collapse

Conjugation
Conjugation of upadać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive upadać
present tense 1st upadam upadamy
2nd upadasz upadacie
3rd upada upadają
impersonal upada się
past tense 1st upadałem upadałam upadaliśmy upadałyśmy
2nd upadałeś upadałaś upadaliście upadałyście
3rd upadał upadała upadało upadali upadały
impersonal upadano
future tense 1st będę upadał,
będę upadać
 będę upadała,
będę upadać
 będziemy upadali,
będziemy upadać
 będziemy upadały,
będziemy upadać
2nd będziesz upadał,
będziesz upadać
 będziesz upadała,
będziesz upadać
 będziecie upadali,
będziecie upadać
 będziecie upadały,
będziecie upadać
3rd będzie upadał,
będzie upadać
 będzie upadała,
będzie upadać
 będzie upadało,
będzie upadać
 będą upadali,
będą upadać
 będą upadały,
będą upadać
impersonal będzie upadać się
conditional 1st upadałbym upadałabym upadalibyśmy upadałybyśmy
2nd upadałbyś upadałabyś upadalibyście upadałybyście
3rd upadałby upadałaby upadałoby upadaliby upadałyby
impersonal upadano by
imperative 1st niech upadam upadajmy
2nd upadaj upadajcie
3rd niech upada niech upadają
active adjectival participle upadający upadająca upadające upadający upadające
contemporary adverbial participle upadając
verbal noun upadanie

Further reading
  • upadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • upadać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.