upić

See also: úpíc

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish upić, from Proto-Slavic *upiti. By surface analysis, u- +‎ pić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: u‧pić

Verb

upić pf (imperfective upijać)

  1. (transitive) to sip, to swig
    Synonym: nadpić
  2. (transitive) to inebriate, to make drunk
  3. (reflexive) to get drunk [+instrumental = on something]
    Synonyms: see Thesaurus:pić

Conjugation
Conjugation of upić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive upić
future tense 1st upiję upijemy
2nd upijesz upijecie
3rd upije upiją
impersonal upije się
past tense 1st upiłem upiłam upiliśmy upiłyśmy
2nd upiłeś upiłaś upiliście upiłyście
3rd upił upiła upiło upili upiły
impersonal upito
conditional 1st upiłbym upiłabym upilibyśmy upiłybyśmy
2nd upiłbyś upiłabyś upilibyście upiłybyście
3rd upiłby upiłaby upiłoby upiliby upiłyby
impersonal upito by
imperative 1st niech upiję upijmy
2nd upij upijcie
3rd niech upije niech upiją
passive adjectival participle upity upita upite upici upite
anterior adverbial participle upiwszy
verbal noun upicie

Further reading
  • upić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • upić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.