upokorzyć

Polish

Etymology

From u- +‎ pokora +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.pɔˈkɔ.ʐɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔʐɨt͡ɕ
  • Syllabification: u‧po‧ko‧rzyć

Verb

upokorzyć pf (imperfective upokarzać)

  1. (transitive) to humiliate, to put down, to debase, to degrade, to cheapen
    Synonyms: see Thesaurus:obrażać
  2. (reflexive) to humiliate oneself

Conjugation
Conjugation of upokorzyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive upokorzyć
future tense 1st upokorzę upokorzymy
2nd upokorzysz upokorzycie
3rd upokorzy upokorzą
impersonal upokorzy się
past tense 1st upokorzyłem upokorzyłam upokorzyliśmy upokorzyłyśmy
2nd upokorzyłeś upokorzyłaś upokorzyliście upokorzyłyście
3rd upokorzył upokorzyła upokorzyło upokorzyli upokorzyły
impersonal upokorzono
conditional 1st upokorzyłbym upokorzyłabym upokorzylibyśmy upokorzyłybyśmy
2nd upokorzyłbyś upokorzyłabyś upokorzylibyście upokorzyłybyście
3rd upokorzyłby upokorzyłaby upokorzyłoby upokorzyliby upokorzyłyby
impersonal upokorzono by
imperative 1st niech upokorzę upokorzmy
2nd upokorz upokorzcie
3rd niech upokorzy niech upokorzą
passive adjectival participle upokorzony upokorzona upokorzone upokorzeni upokorzone
anterior adverbial participle upokorzywszy
verbal noun upokorzenie

Derived terms
noun

Further reading
  • upokorzyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • upokorzyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.