uranić

See also: uranic

Polish

Etymology

From u- +‎ ranić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈra.ɲit͡ɕ/
  • Rhymes: -aɲit͡ɕ
  • Syllabification: u‧ra‧nić

Verb

uranić pf (imperfective ranić)

  1. (transitive, reflexive, obsolete) to injure, to wound

Conjugation
Conjugation of uranić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uranić
future tense 1st uranię uranimy
2nd uranisz uranicie
3rd urani uranią
impersonal urani się
past tense 1st uraniłem uraniłam uraniliśmy uraniłyśmy
2nd uraniłeś uraniłaś uraniliście uraniłyście
3rd uranił uraniła uraniło uranili uraniły
impersonal uraniono
conditional 1st uraniłbym uraniłabym uranilibyśmy uraniłybyśmy
2nd uraniłbyś uraniłabyś uranilibyście uraniłybyście
3rd uraniłby uraniłaby uraniłoby uraniliby uraniłyby
impersonal uraniono by
imperative 1st niech uranię urańmy
2nd urań urańcie
3rd niech urani niech uranią
passive adjectival participle uraniony uraniona uranione uranieni uranione
anterior adverbial participle uraniwszy
verbal noun uranienie

Further reading
  • uranić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uranić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.