urzucić

Polish

From u- +‎ rzucić.

urzucić pf

(transitive, rare) to throw a bit of something away or out of something else [+genitive = what] [+ z (genitive) = from where]
(transitive, dated) to hit by throwing (either physically or a number on a die) [+accusative = what]

Conjugation of urzucić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		urzucić
present tense	1^st	urzucę			urzucimy
	2^nd	urzucisz			urzucicie
	3^rd	urzuci			urzucą
	impersonal	urzuci się
past tense	1^st	urzuciłem	urzuciłam		urzuciliśmy	urzuciłyśmy
	2^nd	urzuciłeś	urzuciłaś		urzuciliście	urzuciłyście
	3^rd	urzucił	urzuciła	urzuciło	urzucili	urzuciły
	impersonal	urzucono
future tense	1^st	będę urzucił, będę urzucić	będę urzuciła, będę urzucić		będziemy urzucili, będziemy urzucić	będziemy urzuciły, będziemy urzucić
	2^nd	będziesz urzucił, będziesz urzucić	będziesz urzuciła, będziesz urzucić		będziecie urzucili, będziecie urzucić	będziecie urzuciły, będziecie urzucić
	3^rd	będzie urzucił, będzie urzucić	będzie urzuciła, będzie urzucić	będzie urzuciło, będzie urzucić	będą urzucili, będą urzucić	będą urzuciły, będą urzucić
	impersonal	będzie urzucić się
conditional	1^st	urzuciłbym	urzuciłabym		urzucilibyśmy	urzuciłybyśmy
	2^nd	urzuciłbyś	urzuciłabyś		urzucilibyście	urzuciłybyście
	3^rd	urzuciłby	urzuciłaby	urzuciłoby	urzuciliby	urzuciłyby
	impersonal	urzucono by
imperative	1^st	niech urzucę			urzućmy
	2^nd	urzuć			urzućcie
	3^rd	niech urzuci			niech urzucą
active adjectival participle		urzucący	urzucąca	urzucące	urzucący	urzucące
passive adjectival participle		urzucony	urzucona	urzucone	urzuceni	urzucone
contemporary adverbial participle		urzucąc
verbal noun		urzucenie