ustalić

Polish

Etymology

From u- +‎ stały +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈsta.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -alit͡ɕ
  • Syllabification: u‧sta‧lić

Verb

ustalić pf (imperfective ustalać)

  1. (transitive) to establish, to set, to fix
  2. (transitive) to determine, to ascertain, to find out

Conjugation
Conjugation of ustalić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ustalić
future tense 1st ustalę ustalimy
2nd ustalisz ustalicie
3rd ustali ustalą
impersonal ustali się
past tense 1st ustaliłem ustaliłam ustaliliśmy ustaliłyśmy
2nd ustaliłeś ustaliłaś ustaliliście ustaliłyście
3rd ustalił ustaliła ustaliło ustalili ustaliły
impersonal ustalono
conditional 1st ustaliłbym ustaliłabym ustalilibyśmy ustaliłybyśmy
2nd ustaliłbyś ustaliłabyś ustalilibyście ustaliłybyście
3rd ustaliłby ustaliłaby ustaliłoby ustaliliby ustaliłyby
impersonal ustalono by
imperative 1st niech ustalę ustalmy
2nd ustal ustalcie
3rd niech ustali niech ustalą
passive adjectival participle ustalony ustalona ustalone ustaleni ustalone
anterior adverbial participle ustaliwszy
verbal noun ustalenie

Further reading
  • ustalić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ustalić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.