utanmak

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوتانمق‎ (utanmak), from Proto-Turkic *ubut. Cognate with Azerbaijani utanmaq.

Pronunciation
  • IPA(key): [utɑnmɑk]
  • Hyphenation: u‧tan‧mak

Verb

utanmak (third-person singular simple present utanır)

  1. (intransitive) to become ashamed, embarrassed.

Conjugation
Conjugation of utanmak (aorist in -V⁴r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive utanmak
impersonal participle imperfective utanan
perfective utanmış
prospective utanacak
personal participle non-prospective utandığım utandığın utandığı utandığımız utandığınız utandıkları
prospective utanacağım utanacağın utanacağı utanacağımız utanacağınız utanacakları
verbal noun utanma
way of doing utanış
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist utanırım utanırsın utanır utanırız utanırsınız utanırlar
imperfective utanıyorum utanıyorsun utanıyor utanıyoruz utanıyorsunuz utanıyorlar
past perfective utandım utandın utandı utandık utandınız utandılar
imperfective utanıyordum utanıyordun utanıyordu utanıyorduk utanıyordunuz utanıyorlardı (or utanıyordular)
future utanacağım utanacaksın utanacak utanacağız utanacaksınız utanacaklar
inferential perfective utanmışım utanmışsın utanmış utanmışız utanmışsınız utanmışlar
aorist utanırmışım utanırmışsın utanırmış utanırmışız utanırmışsınız utanırlarmış (or utanırmışlar)
imperfective utanıyormuşum utanıyormuşsun utanıyormuş utanıyormuşuz utanıyormuşsunuz utanıyorlarmış
conditional simple utansam utansan utansa utansak utansanız utansalar
perfective utansaydım utansaydın utansaydı utansaydık utansaydınız utansaydılar
optative utanayım utanasın utana utanalım utanasınız utanalar
progressive utanmaktayım utanmaktasın utanmakta utanmaktayız utanmaktasınız utanmaktalar
necessitative utanmalıyım utanmalısın utanmalı utanmalıyız utanmalısınız utanmalılar
imperative utan utansın utanın utansınlar
Positive interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist utanır mıyım? utanır mısın? utanır mı? utanır mıyız? utanır mısınız? utanırlar mı?
imperfective utanıyor muyum? utanıyor musun? utanıyor mu? utanıyor muyuz? utanıyor musunuz? utanıyorlar mı?
past perfective utandım mı? utandın mı? utandı mı? utandık mı? utandınız mı? utandılar mı?
imperfective utanıyor muydum? utanıyor muydun? utanıyor muydu? utanıyor muyduk? utanıyor muydunuz? utanıyorlar mıydı?
future utanacak mıyım? utanacak mısın? utanacak mı? utanacak mıyız? utanacak mısınız? utanacaklar mı?
inferential perfective utanmış mıyım? utanmış mısın? utanmış mı? utanmış mıyız? utanmış mısınız? utanmışlar mı?
aorist utanır mıymışım? utanır mıymışsın? utanır mıymış? utanır mıymışız? utanır mıymışsınız? utanırlar mıymış?
imperfective utanıyor muymuşum? utanıyor muymuşsun? utanıyor muymuş? utanıyor muymuşuz? utanıyor muymuşsunuz? utanıyorlar mıymış?
conditional simple utansam mı? utansan mı? utansa mı? utansak mı? utansanız mı? utansalar mı?
perfective utansa mıydım? utansa mıydın? utansa mıydı? utansa mıydık? utansa mıydınız? utansalar mıydı?
progressive utanmakta mıyım? utanmakta mısın? utanmakta mı? utanmakta mıyız? utanmakta mısınız? utanmaktalar mı?
necessitative utanmalı mıyım? utanmalı mısın? utanmalı mı? utanmalı mıyız? utanmalı mısınız? utanmalılar mı?
Negative declarative
infinitive utanmamak
impersonal participle imperfective utanmayan
perfective utanmamış
prospective utanmayacak
personal participle non-prospective utanmadığım utanmadığın utanmadığı utanmadığımız utanmadığınız utanmadıkları
prospective utanmayacağım utanmayacağın utanmayacağı utanmayacağımız utanmayacağınız utanmayacakları
verbal noun utanmama
way of doing utanmayış
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist utanmam utanmazsın utanmaz utanmayız utanmazsınız utanmazlar
imperfective utanmıyorum utanmıyorsun utanmıyor utanmıyoruz utanmıyorsunuz utanmıyorlar
past perfective utanmadım utanmadın utanmadı utanmadık utanmadınız utanmadılar
imperfective utanmıyordum utanmıyordun utanmıyordu utanmıyorduk utanmıyordunuz utanmıyorlardı
future utanmayacağım utanmayacaksın utanmayacak utanmayacağız utanmayacaksınız utanmayacaklar
inferential perfective utanmamışım utanmamışsın utanmamış utanmamışız utanmamışsınız utanmamışlar
aorist utanmazmışım utanmazmışsın utanmazmış utanmazmışız utanmazmışsınız utanmazlarmış
imperfective utanmıyormuşum utanmıyormuşsun utanmıyormuş utanmıyormuşuz utanmıyormuşsunuz utanmıyorlarmış
conditional simple utanmasam utanmasan utanmasa utanmasak utanmasanız utanmasalar
perfective utanmasaydım utanmasaydın utanmasaydı utanmasaydık utanmasaydınız utanmasaydılar
optative utanmayayım utanmayasın utanmaya utanmayalım utanmayasınız utanmayalar
progressive utanmamaktayım utanmamaktasın utanmamakta utanmamaktayız utanmamaktasınız utanmamaktalar
necessitative utanmamalıyım utanmamalısın utanmamalı utanmamalıyız utanmamalısınız utanmamalılar
imperative utanma utanmasın utanmayın utanmasınlar
Negative interrogative
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
ben sen o biz siz onlar
indicative present aorist utanmaz mıyım? utanmaz mısın? utanmaz mı? utanmaz mıyız? utanmaz mısınız? utanmazlar mı?
imperfective utanmıyor muyum? utanmıyor musun? utanmıyor mu? utanmıyor muyuz? utanmıyor musunuz? utanmıyorlar mı?
past perfective utanmadım mı? utanmadın mı? utanmadı mı? utanmadık mı? utanmadınız mı? utanmadılar mı?
imperfective utanmıyor muydum? utanmıyor muydun? utanmıyor muydu? utanmıyor muyduk? utanmıyor muydunuz? utanmıyorlar mıydı?
future utanmayacak mıyım? utanmayacak mısın? utanmayacak mı? utanmayacak mıyız? utanmayacak mısınız? utanmayacaklar mı?
inferential perfective utanmamış mıyım? utanmamış mısın? utanmamış mı? utanmamış mıyız? utanmamış mısınız? utanmamışlar mı?
aorist utanmaz mıymışım? utanmaz mıymışsın? utanmaz mıymış? utanmaz mıymışız? utanmaz mıymışsınız? utanmazlar mıymış?
imperfective utanmıyor muymuşum? utanmıyor muymuşsun? utanmıyor muymuş? utanmıyor muymuşuz? utanmıyor muymuşsunuz? utanmıyorlar mıymış?
conditional simple utanmasam mı? utanmasan mı? utanmasa mı? utanmasak mı? utanmasanız mı? utanmasalar mı?
perfective utanmasa mıydım? utanmasa mıydın? utanmasa mıydı? utanmasa mıydık? utanmasa mıydınız? utanmasalar mıydı?
progressive utanmamakta mıyım? utanmamakta mısın? utanmamakta mı? utanmamakta mıyız? utanmamakta mısınız? utanmamaktalar mı?
necessitative utanmamalı mıyım? utanmamalı mısın? utanmamalı mı? utanmamalı mıyız? utanmamalı mısınız? utanmamalılar mı?

See also
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.