utkwić

Polish

Etymology

From u- +‎ tkwić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈu.tkfit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -utkfit͡ɕ
  • Syllabification: u‧tkwić

Verb

utkwić pf (imperfective tkwić)

  1. (intransitive) to become stuck, to become riveted

Conjugation
Conjugation of utkwić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive utkwić
future tense 1st utkwię utkwimy
2nd utkwisz utkwicie
3rd utkwi utkwią
impersonal utkwi się
past tense 1st utkwiłem utkwiłam utkwiliśmy utkwiłyśmy
2nd utkwiłeś utkwiłaś utkwiliście utkwiłyście
3rd utkwił utkwiła utkwiło utkwili utkwiły
impersonal utkwiono
conditional 1st utkwiłbym utkwiłabym utkwilibyśmy utkwiłybyśmy
2nd utkwiłbyś utkwiłabyś utkwilibyście utkwiłybyście
3rd utkwiłby utkwiłaby utkwiłoby utkwiliby utkwiłyby
impersonal utkwiono by
imperative 1st niech utkwię utkwijmy
2nd utkwij utkwijcie
3rd niech utkwi niech utkwią
passive adjectival participle utkwiony utkwiona utkwione utkwieni utkwione
anterior adverbial participle utkwiwszy
verbal noun utkwienie

Further reading
  • utkwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • utkwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.