uwarunkować

Polish

Etymology

From u- +‎ warunkować.

Pronunciation
  • IPA(key): /u.va.ruŋˈkɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: u‧wa‧run‧ko‧wać

Verb

uwarunkować pf (imperfective warunkować or uwarunkowywać)

  1. (transitive) to condition, to determine, to be a condition or decisive cause of
  2. (transitive) to condition (to set a condition [+instrumental] to)
  3. (psychology) to condition (to train by rewards and punishments)

Conjugation
Conjugation of uwarunkować pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uwarunkować
future tense 1st uwarunkuję uwarunkujemy
2nd uwarunkujesz uwarunkujecie
3rd uwarunkuje uwarunkują
impersonal uwarunkuje się
past tense 1st uwarunkowałem uwarunkowałam uwarunkowaliśmy uwarunkowałyśmy
2nd uwarunkowałeś uwarunkowałaś uwarunkowaliście uwarunkowałyście
3rd uwarunkował uwarunkowała uwarunkowało uwarunkowali uwarunkowały
impersonal uwarunkowano
conditional 1st uwarunkowałbym uwarunkowałabym uwarunkowalibyśmy uwarunkowałybyśmy
2nd uwarunkowałbyś uwarunkowałabyś uwarunkowalibyście uwarunkowałybyście
3rd uwarunkowałby uwarunkowałaby uwarunkowałoby uwarunkowaliby uwarunkowałyby
impersonal uwarunkowano by
imperative 1st niech uwarunkuję uwarunkujmy
2nd uwarunkuj uwarunkujcie
3rd niech uwarunkuje niech uwarunkują
passive adjectival participle uwarunkowany uwarunkowana uwarunkowane uwarunkowani uwarunkowane
anterior adverbial participle uwarunkowawszy
verbal noun uwarunkowanie
adjective
adverb
  • warunkowo
noun

Further reading
  • uwarunkować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uwarunkować in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.