uwikłać

Polish

Etymology

From u- +‎ wikłać.

Pronunciation
  • IPA(key): /uˈvik.wat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ikwat͡ɕ
  • Syllabification: u‧wik‧łać

Verb

uwikłać pf (imperfective wikłać)

  1. (transitive) to embroil, entangle, involve
  2. (reflexive) to get tangled up, get mixed up

Conjugation
Conjugation of uwikłać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uwikłać
future tense 1st uwikłam uwikłamy
2nd uwikłasz uwikłacie
3rd uwikła uwikłają
impersonal uwikła się
past tense 1st uwikłałem uwikłałam uwikłaliśmy uwikłałyśmy
2nd uwikłałeś uwikłałaś uwikłaliście uwikłałyście
3rd uwikłał uwikłała uwikłało uwikłali uwikłały
impersonal uwikłano
conditional 1st uwikłałbym uwikłałabym uwikłalibyśmy uwikłałybyśmy
2nd uwikłałbyś uwikłałabyś uwikłalibyście uwikłałybyście
3rd uwikłałby uwikłałaby uwikłałoby uwikłaliby uwikłałyby
impersonal uwikłano by
imperative 1st niech uwikłam uwikłajmy
2nd uwikłaj uwikłajcie
3rd niech uwikła niech uwikłają
passive adjectival participle uwikłany uwikłana uwikłane uwikłani uwikłane
anterior adverbial participle uwikławszy
verbal noun uwikłanie
noun
  • wichłacz

Further reading
  • uwikłać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • uwikłać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.