vaardigen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch verdigen, vaerdigen. Equivalent to vaardig + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈvaːrdəɣə(n)/
Audio (file)
Inflection
| Inflection of vaardigen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vaardigen | |||
| past singular | vaardigde | |||
| past participle | gevaardigd | |||
| infinitive | vaardigen | |||
| gerund | vaardigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vaardig | vaardigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | vaardigt | vaardigde | ||
| 2nd person sing. (u) | vaardigt | vaardigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | vaardigt | vaardigde | ||
| 3rd person singular | vaardigt | vaardigde | ||
| plural | vaardigen | vaardigden | ||
| subjunctive sing.1 | vaardige | vaardigde | ||
| subjunctive plur.1 | vaardigen | vaardigden | ||
| imperative sing. | vaardig | |||
| imperative plur.1 | vaardigt | |||
| participles | vaardigend | gevaardigd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.